Mission วิดพื้นอาทิตย์ที่ห้า (Ode To Joy!)

(ต่อจาก "Mission วิดพื้นอาทิตย์ที่สี่ (เจ๊งนิดหน่อย)" ศุกร์ที่แล้ว ทั้งซีรี่ส์กด label pushup)

ผมเรียนรู้ว่าความลับอย่างหนึ่งของการมีความสุขก็คือไม่คาดหวังอะไรมาก เวลามีอะไรดีๆเกิดขึ้นจะทำให้เป็นสุขมากกว่าปกติ วันนี้เป็นอีกวันที่ผมเป็นสุขด้วย surprises หลายเรื่อง

อย่างแรก ตอนเช้าชั่งน้ำหนักได้ดังนี้ครับ

น้ำหนักผมไม่เคยต่ำกว่า 100 กิโลมาประมาณ 5 ปีได้แล้ว แสดงว่าตั้งแต่ผมเริ่มออกกำลังกายด้วยการวิดพื้น และเลิกทานขนมดึกๆ น้ำหนักลดไปสัปดาห์ละประมาณกิโล ด้วยอัตรานี้วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2554 ผมก็จะมีน้ำหนักเป็น 0 กิโลแน่นอน (ขอล้อพวกชอบทำนายตามเทรนด์หน่อยนะครับ รำคาญเวลาพวกเขาจ้อบนทีวี ทำยังกะรู้จริงๆ)

กลับมาเรื่องวิดพื้นดีกว่า หลังจากอาทิตย์ที่สี่ ผมต้องทดสอบด้วย exhaustion test ดูว่าทำได้มากที่สุดกี่ครั้ง ปรากฎว่าทำได้ 44 ครั้ง ก็เลยต้องทำคอลัมน์ขวาสุดของอาทิตย์ที่ห้า

ผมเริ่มอาทิตย์ที่ห้าด้วยใจหดหู่ คิดว่าไม่มีทางทำสำเร็จแน่นอน เพราะทั้งจำนวนครั้งและจำนวนเซ็ทดูมากเหลือเกิน วันจันทร์เขาให้ทำ 36, 40, 30, 24, และอย่างน้อย 40 ครั้ง ผมก็เริ่มสอบตกเลย ทำได้ 36, 40, 30, 24, 34 (<-ตก) แต่แถมอีกเซ็ทได้อีก 12 ครั้งตอนจบ แล้วไปเล่นแบดประจำสัปดาห์กับน้องๆที่ office ปรากฏว่า reflex ทำงานเหมือนเดิม แต่ตบแล้วลูกช้ากว่าปกติมาก

วันอังคารแขนและหน้าอกเจ็บนิดหน่อย ในใจก็คิดว่าน่าจะดี มีการพัฒนากล้ามเนื้อบ้าง

วันพุธต้องทำ 19, 19, 22, 22, 18, 18, 22, และอย่างน้อย 45 ครั้ง ก็คิดว่าเจ็ดเซ็ทแรกน่าจะทำได้ ก็ทำได้จริงๆแต่รู้สึกว่าแรงจะหมดก่อนจะต้องทำเซ็ทสุดท้าย เลยพักนานกว่าที่เขากำหนดหน่อยเป็นประมาณ 2 นาที แล้วเริ่มทำเซ็ทสุดท้าย พอทำได้ถึง 35 ก็เริ่มคิดว่า ในประวัติศาสตร์มีคนวิดพื้นแล้วตายกี่คนเนี่ย สิบครั้งต่อมาเป็นการวิดที่เชื่องช้าและทรมานอย่างยิ่ง พอถึง 45 ก็นอนแปะ หัวเราะฮ่าๆว่าข้าพเจ้ายังไม่ตายแฮะ พังพาบอยู่พักหนึ่งก็แถมได้อีก 12 ครั้ง วันพฤหัสแขนและหน้าอกไม่ยักเจ็บ

วันนี้วันศุกร์ เขาให้ทำ 20, 20, 24, 24, 20, 20, 22, และอย่างน้อย 50 ครั้งก็กลืนน้ำลายเอื๊อกว่าจะรอดไหมเนี่ย เจ็ดเซ็ทแรกเนี่ยคงทำได้อยู่หรอก แต่เซ็ทสุดท้ายอย่างน้อย 50 เนี่ยน่าจะมีปัญหา เจ็ดเซ็ทแรกผ่านไปได้ตามปกติ แถมรู้สึกไม่เหนื่อยเท่ากับวันพุธแฮะ อย่างนี้ก็มีลุ้นสิ ผมค้นพบว่าถ้าผมได้มองเงาลางๆของตัวเองในกระจกหน้าต่างแล้วมีกำลังใจมากขึ้น ก็เลยค่อยๆทำไป พอได้ 45 ล่ะคุณเอ๋ย มี Soundtrack เพลงในหัวดังสนั่นเลย แน่นอนต้องเป็นช่วง climax ของ Ode To Joy (Symphony No. 9 ของ Beethoven) เซ็ทสุดท้ายทำได้ 52 แล้วแถมได้อีก 20 และ 15 ครั้งหลังจากพัก และนี่เป็น surprise อีกอันที่ทำให้ผมมีความสุข

มี surprise อีกอันที่เกี่ยวกับผลงานของเด็ก ป. 1 ที่ผมมีโอกาสไปสอนวิทยาศาสตร์ แต่ผมว่าเขียนเรื่องนั้นในอีก post ดีกว่า

ถ้าท่านไม่แน่ใจว่า Ode To Joy ทำนองเป็นอย่างไร ดูคลิปนี้เลยครับ ผมว่าเขาทำเจ๋งดี (ถ้าไม่เห็นคลิปกดลิงค์นี้นะครับ ถ้าคลิปกระตุก ให้กด pause ให้คลิปโหลดจนเสร็จก่อน แล้วกด play นะครับ)