ผมไปซื้อของกับอ้อที่เซ็นทรัล และแวะที่ร้านหนังสือซีเอ็ดเช่นเคย
เหลือบไปเห็นหนังสือที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินเกี่ยวกับ การแสวงบุญโดยการไปเยี่ยมสถานที่ประวัติศาสตร์ในสมัยพุทธกาล
แล้วผมก็อดขำไม่ได้
พวกเราไม่ค่อยจะฟังพระพุทธเจ้าเท่าไร แม้ว่าเราจะบอกว่าเราเป็นชาวพุทธก็ตาม
พระพุทธเจ้าบอกให้เราตั้งอยู่ในความไม่ประมาท
พระองค์บอกว่าพระธรรมจะเป็นศาสดาของชาวพุทธ เมื่อพระองค์ปรินิพพานไปแล้ว
แล้วเราก็ไปยึดถือวัตถุ เครื่องรางของขลัง สถานที่ ตัวบุคคล
สิ่งต่างๆที่เป็นสสาร ที่ประกอบด้วยอะตอม
ที่เปลี่ยนแปลง
ไม่ถาวร
แทนที่จะปฎิบัติตามสาระ แก่นสาร
สิ่งที่เป็น information เป็น bits
สิ่งที่เป็นกฎธรรมชาติ
หลักการที่ใช้ได้เสมอกับสมองมนุษย์อย่างเรา
(ผมคิดถึงพุทธศาสนาเป็น User Manual ของสมองมนุษย์)
ผมหันไปคุยกับอ้อว่า ร่างกายของเราเนี่ย มีอะตอมเหมือนกับตอนเราแรกเกิดไม่มากหรอก
สสารต่างๆไหลมาชุมนุมในกาลอวกาศ (space-time) ที่ประกอบเป็นร่างเราแค่ชั่วคราว
แล้วก็ไหลจากไป
สิ่งที่เราเรียกว่าตัวเราก็เป็นเพียงรูปแบบในกาลอวกาศ (information pattern in space-time)
วันใดที่รูปแบบดับไป "เรา"ก็ดับไปด้วย
สุดท้ายนี้ผมขออ้างอิงคำอวยพรที่ผมชอบที่สุดปีนี้ให้ท่านผู้อ่าน blog นี้ทุกท่าน
คำอวยพรนี่เขียนโดยคุณสุทธิชัย หยุ่น ที่เนชั่นสุดสัปดาห์ เรื่อง "ความสุขปีใหม่นี้...ปล่อยว่างอัตตาเสียบ้าง, จะได้สุขแบบอนัตตา" ลองอ่านดูครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ
No comments:
Post a Comment